Vertraging

Ai ai ai, ik zou het boek zo graag in handen willen hebben, maar ik moet nog veel geduld hebben. Deze week zou het boek naar de drukker gaan, maar de drukker vond dat op enkele pagina’s de grenzen vervaagden tussen de foto’s en de tekst: “Algemeen gesproken vind ik dat jullie de grenzen behoorlijk opgezocht hebben. Naar ik begreep bewust. Het levert natuurlijk prachtige pagina's op, maar de uitnodiging tot lezen is niet altijd even groot”. Ik wil natuurlijk niet dat de leesbaarheid in het gedrang komt, en daarom hebben we een aantal pagina’s voor de zekerheid nog eens extra geretoucheerd en hebben we besloten tot een printproef van het gehele boek, zodat we zeker weten dat elke pagina leesbaar is.

Wat betreft dat niet alle pagina’s evenveel uitnodigen om gelezen te worden: dat is inderdaad een bewuste keuze geweest. Als ik de nadruk alleen op mijn teksten had willen leggen, had ik voor eenkleurige achtergronden gekozen met foto’s ernaast, erboven of eronder. Net zoals ik het een uitdaging vind om elke week een column over het eiland te schrijven, wilde ik het boek ook tot een uitdaging maken: mijn teksten combineren met de foto’s van Jan van Lent in een boek dat op geen ander boek over Lesvos lijkt. Zoals al eerder gezegd, het is niet echt een reisgids, het is niet echt een fotoboek, het is geen boek om alleen maar te lezen. Ik zou het aanduiden als een ‘Koffietafelboek’, een boek om telkens maar weer door te bladeren, erin te lezen, het weg te leggen, of het weer te voorschijn te halen. Een boek waar je niet in enkele uurtjes doorheen stoomt, maar dat je vaak uit de kast haalt om te mijmeren over het mooie eiland Lesvos.

Met de geplande printproeven zal het drukken van het uiteindelijke boek dus enkele dagen vertraging oplopen. Het is duimen voor een snelle koerierservice, die de printproef in enkele dagen naar het eiland zal brengen en ik hoop echt dat het niet weer hetzelfde verhaal gaat worden als met mijn computer: dat mijn pakketje eerst vanuit Athene per ongeluk naar Patras wordt gestuurd, waarna het weer terug naar Athene moet, wat kennelijk enkele dagen kan duren, waarop het met de boot naar Mytilini wordt getransporteerd en waar het in handen kan vallen van een koeriersbedrijf dat nog trager is als het Griekse postbedrijf en kennelijk geen boodschap heeft aan een snelle en klantvriendelijke service, maar liever dagen wacht tot er een pakketje toevallig dezelfde kant op moet. Andere vertragende omstandigheden kunnen stakingen en stormen zijn. Een pakketje sturen naar een Grieks eiland blijft een groot avontuur, net zoals een boek maken dat net zoveel grenzen probeert te overschrijden als er liggen tussen Nederland en Griekenland.