Yeah!

Woensdag kwam het pakketje zowaar aan in Kalloni, waar het werd weggelegd, daar er geen telefoonnummer bij zat. Gelukkig hadden we bij FedEx navraag gedaan welk Grieks koeriersbedrijf het op Lesvos overnam en zo konden we zelf koeriertje spelen door iemand te sturen om het pakketje op te halen. Het is heel vreemd om na maandenlang de pagina’s op een computerscherm uitentreuren bestudeerd te hebben, opeens een dummy in de hand te hebben van het boek. Natuurlijk ontdekten we nog wat kleine foutjes, die allemaal zijn verbeterd en teruggemaild naar de drukker.

De nacht erop zou het boek worden gedrukt, en zonder tegenslagen is het tussen 9 en 11 februari gebonden en klaar! Ik kan haast niet geloven dat het er eindelijk van gaat komen. U kunt alvast bestellen, hier volgen alle gegevens:

Titel: Strooilichtezels & Vossenballenijs
Engelse vertaling: Scatterlight Donkeys & Foxballs Ice Cream
Uitgegeven door: Smitaki (Julie Smit)
Distributie: Boom distributiecentrum

Prijs (indien via internet inclusief portokosten)
Nederland: 36 euro
Overige landen binnen Europa: 40 euro
Buiten Europa: 45 euro
Bestellen bij Boom distributiecentrum, stuur je adresgegevens naar: smitaki@boomdistributiecentrum.nl

Datum van verschijnen: 11 februari 2011
Afmetingen: 260 bij 210 mm
Gebonden: ja
Pagina’s: 288
Aantal foto’s: over de 300
Aantal columns: 123
ISBN Nederlandse versie: 978-90-816501-1-3
ISBN Engelse versie: 978-90-816501-2-0

Koeriersdiensten

Dit is dan ook echt de laatste keer dat ik een koerier gebruik. De post is net zo snel en veel goedkoper. Vroeger kon je nog van een koerier verwachten dat hij op tijd levert, maar die tijden zijn geloof ik voorbij. Het pakje met de drukproeven zou uiterlijk gisteren op het eiland worden geleverd (FedEx was de enige die dat kon garanderen, maar dat natuurlijk niet waar heeft gemaakt). Want uiteraard trad er vertraging op: twee dagen lagen de proefdrukken van Strooilichtezels & Vossenballenijs de Eiffeltoren te bekijken in Parijs! En sinds gisteren ligt het ergens onder de Akropolis in Athene. Maar ook daar zijn ze te beroerd om het diezelfde, of de volgende dag, door te sturen naar het eiland: verwachting van aankomst: morgen!!!!! En daar heb ik ook een hard hoofd in, want ze zullen het wel zo goedkoop mogelijk doorsturen, met de boot, en je wilt niet weten wat voor ’n vies, stormachtig weer het hier is. De temperatuur is in vrije val geraakt en het weerbericht voorspelt zelfs sneeuw in de bergen. Grote kans dat de boten niet gaan, of dat de proefdrukken er nog even wat dagen Chios aan vast plakken of gaan wintersporten in Kalloni!

Nee, ik begrijp niets meer van die koeriersbedrijven in een wereld vol vliegtuigen, snelle treinen etc. Acht dagen voor een pakketje van Amsterdam naar Molyvos? De reguliere post doet dat soms in een paar dagen!! U begrijpt het, ook u zult nog geduld moeten hebben, voor het boek uitkomt.

Voor wie is het boek?

Een trouwe lezer vroeg zich af voor wie het boek bestemd is en welke marketing mij voor ogen stond. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik geen verkoopstrategie heb uitgestippeld en bovendien zou ik nooit een boek maken, gericht op een speciale doelgroep. Ik denk dat mijn eerste doelgroep zich zelf heeft gevormd rondom mijn columns. Mijn columns zijn een mix van wat er hier op het eiland speelt of voorvalt, soms wat geschiedenis en mijn eigen bevindingen. De onderwerpen waarover ik schrijf zijn legio. Voor het boek heb ik ervoor gekozen wat orde in de onderwerpen te brengen, zodat de zaken wat makkelijker op te zoeken zijn.

De eerste doelgroep bestaat dus uit de mensen die met plezier regelmatig mijn columns lezen. Ik hoop deze mensen te bereiken via mijn website en deze blog.

De tweede doelgroep wordt gevormd door de mensen die het eiland hebben bezocht of nog gaan bezoeken. Je staat ervan te kijken hoeveel fans het eiland heeft, en die weten niet allemaal van het bestaan van mijn website, of lezen gewoon niet graag elke week een column. Bovendien staan er over de 250 foto’s in het boek, dus voor degenen die al op het eiland zijn geweest, zal het een feest van herkenning worden. En degenen die het eiland nog niet kennen, zullen snel een reis boeken na het zien van de foto’s. Ik hoop deze groep te bereiken door persexemplaren rond te sturen naar diverse kranten en tijdschriften, in de hoop dat ze er over zullen schrijven.

De derde groep zijn de ex-pats in Griekenland. Zij zullen een heleboel herkennen van wat ik schrijf over hoe een buitenlandse het leven in Griekenland ontdekt. Ik bijvoorbeeld verzamel ook de boeken die uitkomen en gaan over het leven van een buitenlander in Griekenland. Geen reisgidsen, maar boeken zoals Water bij de Ouzo van Cathy Lewin, of Ten noorden van Ithaka van Eleni Gage.

De meeste van deze boeken verhalen over de avonturen rond het bouwen van een huis. Mijn columns gaan dan weliswaar niet over het bouwen van een huis, maar wel over Griekenland ontdekken.

Dan is er nog een groep mensen die gek zijn op Griekenland en ik hoop dat ze worden aangetrokken door de foto’s in het boek en vervolgens door mijn verhalen. Ik hoop dat vooral de reisboekenwinkels mijn boek willen verkopen, zodat ook deze groep Griekenland-liefhebbers het boek zal vinden.

Zodra ik zeker weet wanneer het boek gaat verschijnen, zal ik een e-mail opgeven waar u het boek kunt bestellen. Vervolgens zal ik zoveel mogelijk boekwinkels benaderen met de vraag of ze het boek willen verkopen. Weet u een boekhandel bij u in de buurt, die hiervoor in aanmerking komt, heeft u tips voor publiciteit of kent u andere verkooppunten, dan hoor ik dat graag.

Het boek zal gedrukt worden via Drukwerkconsultancy in Utrecht en gedistribueerd worden door het bedrijf Boom Distributiecentrum in Meppel.

Vertraging

Ai ai ai, ik zou het boek zo graag in handen willen hebben, maar ik moet nog veel geduld hebben. Deze week zou het boek naar de drukker gaan, maar de drukker vond dat op enkele pagina’s de grenzen vervaagden tussen de foto’s en de tekst: “Algemeen gesproken vind ik dat jullie de grenzen behoorlijk opgezocht hebben. Naar ik begreep bewust. Het levert natuurlijk prachtige pagina's op, maar de uitnodiging tot lezen is niet altijd even groot”. Ik wil natuurlijk niet dat de leesbaarheid in het gedrang komt, en daarom hebben we een aantal pagina’s voor de zekerheid nog eens extra geretoucheerd en hebben we besloten tot een printproef van het gehele boek, zodat we zeker weten dat elke pagina leesbaar is.

Wat betreft dat niet alle pagina’s evenveel uitnodigen om gelezen te worden: dat is inderdaad een bewuste keuze geweest. Als ik de nadruk alleen op mijn teksten had willen leggen, had ik voor eenkleurige achtergronden gekozen met foto’s ernaast, erboven of eronder. Net zoals ik het een uitdaging vind om elke week een column over het eiland te schrijven, wilde ik het boek ook tot een uitdaging maken: mijn teksten combineren met de foto’s van Jan van Lent in een boek dat op geen ander boek over Lesvos lijkt. Zoals al eerder gezegd, het is niet echt een reisgids, het is niet echt een fotoboek, het is geen boek om alleen maar te lezen. Ik zou het aanduiden als een ‘Koffietafelboek’, een boek om telkens maar weer door te bladeren, erin te lezen, het weg te leggen, of het weer te voorschijn te halen. Een boek waar je niet in enkele uurtjes doorheen stoomt, maar dat je vaak uit de kast haalt om te mijmeren over het mooie eiland Lesvos.

Met de geplande printproeven zal het drukken van het uiteindelijke boek dus enkele dagen vertraging oplopen. Het is duimen voor een snelle koerierservice, die de printproef in enkele dagen naar het eiland zal brengen en ik hoop echt dat het niet weer hetzelfde verhaal gaat worden als met mijn computer: dat mijn pakketje eerst vanuit Athene per ongeluk naar Patras wordt gestuurd, waarna het weer terug naar Athene moet, wat kennelijk enkele dagen kan duren, waarop het met de boot naar Mytilini wordt getransporteerd en waar het in handen kan vallen van een koeriersbedrijf dat nog trager is als het Griekse postbedrijf en kennelijk geen boodschap heeft aan een snelle en klantvriendelijke service, maar liever dagen wacht tot er een pakketje toevallig dezelfde kant op moet. Andere vertragende omstandigheden kunnen stakingen en stormen zijn. Een pakketje sturen naar een Grieks eiland blijft een groot avontuur, net zoals een boek maken dat net zoveel grenzen probeert te overschrijden als er liggen tussen Nederland en Griekenland.

De cover & de titel

Voor de cover heb ik Jeroen de vrije hand gegeven: zoveel tekst hoeft er niet op de cover. Ik vond wel dat er iets symbolisch voor het eiland op moest.

Jeroen liet zich in eerste instantie inspireren door een deel van de titel: Strooilichtezels. Hij probeerde zich in te denken wat strooilicht kan zijn en kwam zodoende uit op sfeervol licht dat uit de hemel valt, terwijl op internet verschillende interpretaties van strooilicht staan: “Halo's en strooilichten zijn verblindende kringen en strepen of een uitstralende gloed rondom lichtbronnen zoals lampen, zon, maan etc.” en “Belichting met lampen die 40 tot 60 % van het licht dat ze uitzenden, omhoog schijnen en de rest naar beneden.” Het groot woordenboek der Nederlandse taal van Van Dale – wel een oudere uitgave, 11de druk - heeft het woord strooilicht helemaal niet opgenomen.

Wat strooilichtezels zijn, kunt u in het boek terugvinden. Een woord dat ik niet zelf heb verzonnen, maar waar Google mee kwam.

Vossenballenijs is ook al weer zo’n woord dat alleen in mijn column voorkomt. Wanneer u betreffende column leest over vossenballenijs, zult u het woord heel logisch vinden. Om als titel een beetje in het oog te vallen, heb ik daarom deze twee niet-bestaande woorden gebruikt, die in ieder geval tot de verbeelding zullen spreken. En wie weet, wordt het boek een hit, dan kunnen we misschien twee nieuwe woorden invoeren in de Nederlandse taal.

Het gevecht tussen drie creatieve geesten

Zoals ik al heb uitgelegd, wilde ik niet dat het boek louter uit mijn columns zou bestaan. Er moest een meerwaarde aan worden toegevoegd, die je niet op het internet vindt. Zo is het boek dan ook een boek geworden van Jan van Lent met zijn foto’s en mijn columns. En is het eigenlijk ook een boek geworden van Jeroen Koster met zijn creatieve geest. Ieder heeft hard voor zijn plek moeten knokken: Jeroen kreeg de ruimte op 2 pagina’s (1 pagina is ongeveer de grootte van 1 A-viertje) voor één column en de foto’s, en veel van Jan’s foto’s zijn paginagroot. Terwijl Jeroen het liefst de tekst nog meer had verstopt in de foto’s, moest ik de leesbaarheid bewaken, zodat Jeroen concessies moest doen. En ook Jan zag er streng op toe dat zijn foto’s goed uitkwamen.

We hebben geprobeerd, zoveel mogelijk foto’s uit te zoeken, die bij de columns pasten. Wat niet altijd makkelijk was, want we hadden er juist voor gekozen om uit bestaande foto’s te kiezen. Een enkel keertje ontkwam Jan er niet aan om nieuwe foto’s te maken. Ook omdat hij niet altijd tevreden was over de kwaliteit van zijn oudere foto’s. De uiteindelijke keuze van de foto’s maakte Jeroen, alhoewel we hem ook wel eens terugfloten omdat hij dan net de foto die wij als hoofdfoto hadden gedacht, er uit had gelaten. Of zo op de achtergrond had laten zinken, dat de foto niet meer uit kwam.

Maandenlang gingen veel pagina’s heen en weer tussen onze computers totdat iedereen tevreden was. Jeroen riep meerdere keren uit: “Als ik de vrije hand had gehad, dan... “ Maar ja, aan de basis van het boek staan natuurlijk wel mijn verhalen...